Λίλιαν Μπουράνη

Σε παντρεύτηκα   Φλεβάρη, ανήμερα της Υπαπαντής. Το χιόνι είχε φτάσει μέχρι τα παράλια της πόλης γι αυτό στην εκκλησία κατάφεραν να έρθουν μόνον οι στενοί μας συγγενείς και δυο-τρεις γενναίοι φίλοι. Ο πατέρας μου δεν σε ενέκρινε επειδή ήσουν πολλά χρόνια μεγαλύτερός μου κι η μάνα μου δεν σε ήθελε γιατί ήσουν κομμουνιστής . Φοβόταν πως κάποτε θα έφευγες με μια μπριγάδα αλληλεγγύης για τις φυτείες καφέ στη Νικαράγουα ή για τα εύφορα χωράφια της Κούβας και δεν θα γύριζες ποτέ. Κάναμε μαζί ένα γιό. Θα ήταν σήμερα 23 χρονών. Όχι. Σε παντρεύτηκα   ένα Σάββατο ζεστό   του Φθινοπώρου, που θύμιζε Ινδιάνικο Καλοκαίρι. Η εκκλησία και όλος ο προαύλιος χώρος ήταν κατάμεστα από κόσμο. Ο πατέρας μου μπορεί και να σε ήθελε αλλά δεν ήταν εκεί, η μάνα μου όμως χοροπηδούσε μέσα στις φίνες δαντέλες της αφού ήσουν «παιδί για σπίτι» και θα έμενες κοντά μου βρέξει-χιονίσει. Κάναμε μαζί δυο κόρες. Η μία, θα ήταν σήμερα 17 χρονών. Όχι. Δεν σε παντρεύτηκα ποτέ. Ούτε Καλοκαίρι, ούτε

Είπα πως ήρθε ο καιρός. Είπες «καιρό το περίμενα». Μέχρι να το σκεφτούμε έπιασε παλιόκαιρος. Έγιναν κι οι καιροί δύσκολοι… Σε ρώτησα πού είναι το Καλοκαίρι. Μου απάντησες πως ψάχνει την ευκαιρία. Ξετρύπωσα   μερικές και τις έφερα. Σου φάνηκαν όλες άκαιρες. Από καιρού εις καιρόν απελπίζομαι και κάνω να φύγω. Για να καθυστερήσεις τον καιρό βρίσκεις καιρό μόνο για να πεθάνεις. Μα εγώ δεν έχω άλλο καιρό κι εσύ ως παντός καιρού το ξέρω πως τελικά θα ζήσεις και θα με ξεχάσεις εν καιρώ…

Αορίστως, ήμουν καλά. Καταβάλλω φιλότιμες προσπάθειες και για τον Ενεστώτα. Είναι βλέπεις που δεν θέλω να χάσω την αύξηση, αλλά τι να την κάνεις όταν έχει μειωθεί το νόημά σου; Αν η φωνή μου ακούγεται κατά τόπους παθητική είναι επειδή δεν κατάφερα ακόμη να απαλλαγώ από εκείνο το ποιητικό αίτιο. Ξέρεις… Κατά τα άλλα παραμένω ασύντακτη γι αυτό πρόσεχε όταν με διαβάζεις κι ακόμη περισσότερο όταν με χρησιμοποιείς στην κατανόηση των κανόνων. Δεν αποτελώ καλό παράδειγμα. Προχτές γλίστρησα σε μια πεταμένη Δοτική. Γέλασαν όλες οι πτώσεις!   Με φαντάζεσαι ουσιαστική ; Ίσως ως μετοχή να με αντιμετώπιζαν με μεγαλύτερο σεβασμό   αλλά επέλεξα να είμαι αμέτοχη. Τότε θα μου πεις πως κακώς, πολύ κακώς! διατείνομαι πως είμαι ρήμα. Ρήμα σε ένα πρόσωπο, έναν αριθμό, μια έγκλιση και έναν χρόνο, υπάρχει; Αν δεν υπάρχει τότε σου έδωσα λάθος πληροφορίες. Μάλλον πρέπει και να ξανασυστηθώ.   Αλλά πώς; Εδώ που τα λέμε ούτε κι εγώ ξέρω τι μέρος του λόγου είμαι.